چسب ها

در طبیعت، حیوانات از چسب های بسیار متنوعی به روش های مختلف استفاده می کنند. چه خمیر سلولزی که زنبورها برای ساختن لانه خود استفاده می کنند (شبیه به خمیر کاغذ دیواری)، چه لاتکس مورد استفاده در درختان لاستیک یا موم زنبورها. انسان ها از رزین های طبیعی درختان در اوایل عصر حجر استفاده می کردند چسب – به عنوان مثال برای اتصال سر نیزه ها. در مصر، کار دیگ چسب (کلوپسوس) شناخته شده بود، یونانی ها و رومی ها بیشتر ساخت چسب را توسعه دادند. لاستیک طبیعی از سال 1830 به عنوان یک چسب شناخته شده است. تحولات مدرن تکنیک اتصال مواد را متحول کرده است. همه ما چسب لوله یا چسباندن پوستر به دیوار را با اصطلاح “نوار برق” می شناسیم. ما کمتر از استفاده از چسب در ساخت وسایل نقلیه یا حتی در فناوری هوافضا آگاه هستیم.

چسب چیست؟
پایبند باشید اتصال دو قسمت مادی (قطعات اتصال) به وسیله یک چسب است.

بر اساس استاندارد 16920 DIN، چسب ماده ای غیر فلزی است که می تواند بدنه ها را از طریق چسبندگی سطحی و استحکام داخلی (چسبندگی و چسبندگی) بدون تغییر قابل توجهی در ساختار بدنه به یکدیگر متصل کند.

این منجر به مشخصات الزامات یک چسب می شود: باید به سطوح دیگر بچسبد (چسبندگی) و همچنین به خود بچسبد (انسجام).

چسبندگی و انسجام
را نیروهای چسبندگی در لایه مرزی بین قطعه مورد اتصال و چسب عمل کنید. این لایه نامیده می شود منطقه چسبندگی تعیین شده است. در اینجا، چسب‌ها ساختارها و ترکیبات شیمیایی را تغییر داده‌اند، زیرا نیروهای چسب بر اساس برهمکنش‌های مولکولی بین چسب و جزء مورد اتصال است. بین پیوندهای شیمیایی قوی و برهمکنش های بین مولکولی ضعیف تر تمایز قائل می شود. پیوندهای شیمیایی به ندرت رخ می دهند، اما می توان آنها را پیدا کرد. ب. در اتصال سیلیکون و شیشه; پلی اورتان و شیشه یا رزین اپوکسی و آلومینیوم.

چسب های تنظیم فیزیکی در حال حاضر در حالت نهایی خود در هنگام استفاده هستند، بنابراین تنها پلیمرهایی که می توانند مایع شوند می توانند به عنوان چسب استفاده شوند. الاستومرهای کمی با پیوند متقابل که به طور قابل توجهی متورم می شوند به عنوان چسب تماسی استفاده می شوند.

چسب های پخت شیمیایی

چسب های پخت شیمیایی چسب هایی هستند که قدرت چسبندگی خود را در ارتباط با یک جزء دیگر افزایش می دهند.

چسب های یک جزئی نیاز به یک جزء واکنش دوم مانند. ب- رطوبت (در مورد سوپرچسب) یا اشعه ماوراء بنفش (مانند دندانپزشکی) که شروع کننده گیرش چسب است.

نمونه هایی از چسب های یک جزئی

چسب های دو جزئی پس از مخلوط کردن اجزاء (واکنش دهنده ها) در دمای اتاق، خود به خود سفت می شوند. آنها به طور جداگانه (رزین و سخت کننده) ذخیره می شوند و فقط بلافاصله قبل از استفاده مخلوط می شوند.

نمونه هایی از چسب های دو جزئی

نمونه هایی از تکنولوژی پیشرفته پیوند

پیوند چسب از دیرباز یکی از مهم ترین تکنیک ها برای اتصال مواد در ساخت هواپیما بوده است. این همان چیزی است که ساخت بسیار سبک وزن را ممکن می کند. اتصال را می توان در داخل و همچنین در ساخت اجزای بیرونی با فشار زیاد مانند سفت شدن پانل های بیرونی یافت. اینجاست که رزین های اپوکسی کاربرد اصلی خود را پیدا می کنند.
استفاده از پلاستیک های تقویت شده با الیاف شیشه نیز منجر به صرفه جویی در وزن بسیار زیاد در وسایل نقلیه ریلی می شود. در Regio-Shuttle از Adtranz، پانل های بیرونی با استفاده از چسب پلی اورتان به سازه فلزی باربر خرپا مانند متصل می شوند.
علاوه بر این، کاربردهای فنی متعدد دیگری نیز وجود دارد. طیف وسیعی از لوازم الکترونیکی (مثلاً بردهای مدار چاپی) گرفته تا موتورهای الکتریکی یا دی وی دی، لمینت فویل تا کاشت مفصل ران با چسب می باشد.