خواص عنصر

ثابت های مادی و فراوانی وقوع در طبیعت

همه ایزوتوپ ها رادیواکتیو هستند.

ایزوتوپ های عنصر

 

خواص بیشتر

پرومتیم یک فلز سنگین است که درخشش سفید مایل به نقره ای دارد و رادیواکتیو است. نقطه ذوب و جوش متوسطی دارد. در ترکیبات خود فقط حالت اکسیداسیون III را تشکیل می دهد. پرومتیم به دلیل پتانسیل های معمولی آن یک فلز نسبتا پایه است. خواص شیمیایی و فیزیکی مشابه نئودیمیم و ساماریوم دارد. مجموعه ای از ترکیبات رنگی را تشکیل می دهد.

کشف

در سال 1902، شیمیدان چک بوهوسلاو براونر (1855-1935) اشاره کرد که احتمالاً عنصری بین نئودیمیم و ساماریم وجود ندارد. براونر این را از تفاوت زیاد در جرم اتمی عناصر به دست آورد. در سال 1945 دانشمندانی وجود داشتند که ادعا می کردند عنصر 61 را کشف کرده اند. اما تا سال 1945/46 بود که گروه تحقیقاتی آمریکایی به رهبری JACOB A. MARINSKY موفق به شناسایی و جداسازی دو ایزوتوپ Pm و ایزوتوپ Pm که دو جرم سنگین‌تر است، در محصولات شکافت اورانیوم از راکتورهای هسته‌ای شدند. ابتدا آن را Prometheum می نامیدند، اما در سال 1950 IUPAC نام آن را به پرومتیم تغییر داد و نماد شیمیایی “Pm” را به آن داد.

وقوع/تولید

پرومتیم نود و یکمین عنصر فراوان است و یکی از کمیاب ترین عناصر روی زمین است. این عنصر به صورت ایزوتوپ Pm در کانی‌های حاوی اورانیوم به صورت ردپایی یافت می‌شود. احتمالاً محصول شکافت طبیعی U است. تولید پرومتیم از مواد معدنی اورانیوم امکان پذیر نیست. در طی فرآوری محصولات شکافت عنصر سوختی، پرومتیم در مقادیر کیلوگرم به شکل اکسید انباشته می شود. اکسید به کلرید تبدیل می شود و سپس با کلسیم به پرومتیم فلزی احیا می شود. همچنین می تواند با تابش نوترونی نئودیمیم یا ساماریم ساخته شود.

استفاده کنید

ایزوتوپ های Pm، Pm و Pm عمر نسبتاً طولانی دارند و برای ساخت باتری های رادیوایزوتوپ استفاده می شوند. اینها به عنوان مثال ب. برای ضربان سازها، به عنوان منبع گرما، به عنوان شاخص برای اندازه گیری ضخامت استفاده می شود.

اتصالات مهم

هالید PmCl3 با رنگ بنفش.

ساختمان

پرومتیم در یک شبکه اتمی متراکم شش ضلعی متبلور می شود.