واکنش های تشخیص ترکیبات آلی اغلب خیلی خاص نیستند، یعنی واکنش رنگی (شکل 1) یا بارش یک ماده خاص را نشان نمی دهد، بلکه فقط یک کلاس کامل از مواد را نشان می دهد. یکی از دلایل این امر این است که تنوع تقریباً 10 میلیون ترکیب آلی شناخته شده امروزه بسیار بیشتر از مواد معدنی است (تقریباً 500000). به همین دلیل، مواد آلی معمولاً در آنالیز شیمیایی کلاسیک با شناسایی گروه‌های عاملی منفرد و سپس تعیین ترکیب مولکول‌ها با استفاده از تجزیه و تحلیل کمی عنصر آلی شناسایی می‌شوند. اگر هنوز در مورد ساختار شک وجود دارد، خواص فیزیکی مانند نقاط ذوب، نقطه جوش یا ضریب شکست بررسی شده و با مقادیر جدول بندی شده برای ترکیبات مورد نظر مقایسه می شود. در تجزیه و تحلیل مدرن، یعنی در موسسات تحقیقاتی مجهز، رویکرد متفاوتی اتخاذ می‌شود: روش‌های طیف‌سنجی و سایر روش‌های ابزاری در آنجا موجود است، که با آن مواد آلی را نیز می‌توان به سرعت و به وضوح شناسایی کرد.

همچنین محصولات طبیعی ماکرومولکولی با روش های تحلیلی گران قیمت و به کمک کامپیوتر به راحتی قابل تشخیص هستند. به عنوان مثال، روش های الکتروفورتیک مدرن برای شناسایی خاص پروتئین ها یا اسیدهای نوکلئیک استفاده می شود. با این حال، در زمان‌های قبلی یا در آزمایشگاه‌ها یا مدارس ساده، چنین روش‌هایی به سختی در دسترس بودند و بنابراین هنوز هم به واکنش‌های تشخیص کلاسیک مواد طبیعی بازمی‌گردیم. اینها به همان اندازه برای برخی از کلاس های مواد غیر اختصاصی هستند که برای سایر ترکیبات آلی. از سوی دیگر، اثبات‌های دیگر فقط با ترکیباتی که به دنبال آن هستید، مانند نشاسته (به زیر مراجعه کنید) کار می‌کنند.
بنابراین، در مورد ترکیبات آلی نیز مهم است که ابتدا به ظاهر و بوی نمونه پارچه نگاهی بیندازید و نتایج اولیه را برای اقدامات بعدی بگیرید. یک مایع بی رنگ و بسیار چسبناک می تواند به عنوان مثال. ب. بدون کربوهیدرات، حداکثر محلول شکر آبی. برعکس، یک جامد سفید و کریستالی چربی نیست، زیرا چربی ها مخلوطی از مواد با قوام روغنی یا مومی هستند. انجام آزمایشات اولیه نیز باعث صرفه جویی در بسیاری از کارهای بیهوده می شود. اگر مطمئن نیستید که مواد جامد شکر هستند یا چربی، نمونه کوچکی از ماده را در آب قرار دهید. اگر ماده حل شود، احتمالاً یک تک یا دی ساکارید است، اگر حل نشد، پس یک چربی یا پلی ساکارید است.