1702
جورج ارنست استال (1660-1734) توضیح داد که فقط آن دسته از مواد قابل احتراق هستند که حاوی ماده “فلوژیستون” هستند که در طی احتراق از آنها استخراج می شود. او نظریه خود را از مشاهده ذوب سنگ معدن از طریق احیا با کربن به دست آورد. اگر چه “نظریه فلوژیستوناشتباه است، این دکترین به طور کلی به مدت 75 سال باقی ماند و سهم قابل توجهی در توسعه بیشتر شیمی داشت. از جمله، این آزمایش‌ها را برای به دست آوردن «فلوژیستون» و در نتیجه بررسی گازها تحریک کرد، که در نهایت منجر به نظریه واکنش‌های ردوکس لاووازیر شد.
فلوژیست ها همچنین نگاهی بسیار انتقادی به آموزه های کیمیاگری که هنوز در جریان بود داشتند و عمدتاً به دلایل اقتصادی آنها را رد کردند. حتی اگر تبدیل فلز موفقیت آمیز باشد، تلاش های انجام شده با منفعت نامتناسب خواهد بود، زیرا ارزش طلا در نتیجه استخراج فنی به شدت کاهش می یابد.

1704
فقط با کشف آبی برلین در سال 1704 تولید رنگدانه های مصنوعی آغاز شد و به سرعت به یک صنعت در حال ظهور تبدیل شد.

1705
JAKOB WEITZ از جوهر سمپاتیک ساخته شده از کلرید کبالت (II) استفاده کرد.

1710
پس از “اختراع” اروپایی ظروف چینی توسط JOHANN FRIEDRICH BOTGER (1682-1719) و EW VON TSCHIRNHAUS (1651-1708) بعدها کارخانه چینی معروف جهانی را در Meissen افتتاح کردند.

1727
JOHAN HEINRICH SCHULTZE اولین را ارائه کرد تصاویر سیاه و سفید با سیاه شدن نیترات نقره با نور خورشید.

1740
ستاره شناس سوئدی آندرس سلسیوس (1701-1744) مقیاس دما را توسعه داد. او دمای ذوب یخ (0 درجه سانتیگراد) و دما را به عنوان نقاط ثابت انتخاب کرد
آب جوش (100 درجه سانتیگراد) و فاصله را به 100 قسمت مساوی تقسیم کنید. را مقیاس سلسیوس امروزه پرکاربردترین مقیاس دمایی است.

1742
شیمیدان روسی و حامی نظریه فلوژیستون، میخائیل واسیلیویچ لومونوسوف (1711-765) این را فرموله کرد. قانون بقای جرم.

1746
تولید فنی اسید سولفوریک در انگلستان با استفاده از فرآیند اتاقک سرب آغاز شد.

1747 تا 1757
آندریاس سیگیسموند مارگراف به عنوان یکی از موفق ترین آزمایشگران زمان خود شایستگی ماندگاری را به دست آورد. او قند نیشکر را از چغندر جدا کرد و به این ترتیب اساس صنعت قند در اروپا را ایجاد کرد. او همچنین آلوم را سنتز و رهبری کرد رنگ آمیزی شعله برای تمایز بین نمک های سدیم و پتاسیم.

1751
فردریک دوم پروس قانون اندازه گیری و وزن را برای استانداردسازی واحدهای اندازه گیری در کشورش صادر کرد.

1766
هنری کاوندیش (1731-1810) گازها را کشف کرد هیدروژن و دی اکسید کربن. او هیدروژن را هوای قابل اشتعال نامید.

1769 تا 1775
کارل ویلهلم شیله (Carl WILHELM SCHEELE) (1742-1786) تعدادی مواد جدید تولید کرد. او با تجزیه نمک نمک یا دی اکسید منگنز (دی اکسید منگنز) “هوای آتش” یا “ویتریول هوا” را که اکسیژنی بیش نیست، تهیه کرد. او همچنین اسید هیدروفلوئوریک (HF)، اسید تارتاریک را کشف کرد و در سال 1774 با واکنش اسید کلریدریک با دی اکسید منگنز، کلر را به عنوان «اسید کلریدریک دفلوژیسته» به دست آورد.

1774 تا 1780
جوزف پریستلی (1733-1804) هوا و سایر گازها را مطالعه کرد. او “هوای تخلیه شده” را دریافت کرد (اکسیژن) با تجزیه اکسید جیوه. او همچنین گازهای آمونیاک، دی اکسید نیتروژن و دی اکسید گوگرد را جدا کرد و خواص آنها را تجزیه و تحلیل کرد.

1775
آکادمی علوم پاریس تصمیم گرفت پیشنهاداتی را برای الف دستگاه حرکت دائمی دیگر بررسی نمی شود

1775 تا 1786
کارل ویلیام شیل به غنی‌سازی شیمی با عناصر جدید (کربن، مولیبدن و تنگستن) و همچنین ترکیبات آلی ادامه داد، که آزمایش‌کننده فوق‌العاده سازنده آنها را به روش‌های مختلف جدا کرد. او از جمله اسید اگزالیک، اسید لاکتیک، اسید هیدروسیانیک، اسید سیتریک و اسید مالیک را کشف کرد.

1776
اولین موتور بخار ساخته شده توسط جیمز وات (1736-1819) در یک ریخته گری نصب شد. این یک انقلاب فنی را آغاز کرد.

حدود سال 1777
فرانسوی ANTOINE LAURENT DE LAVOISIER (1743-1794) بنیانگذار تئوری احتراق یا اکسیداسیون. او افزایش وزن فسفر و گوگرد را در طی احتراق نشان داد و بنابراین نظریه فلوژیستون را رد کرد. او اولین کسی بود که نقش اکسیژن را در احتراق، تنفس و تخمیر تشخیص داد. LAVOISIER به اشتباه معتقد بود که اسیدها باید حاوی اکسیژن باشند و به همین دلیل عنصر را نامگذاری کردند اکسیژن (یونانی اکسیس = ترش و جنائو = تولید).

1783
HENRY CAVENDISH ترکیب هوا را 20.83 درصد حجمی اکسیژن و 79.17 درصد حجمی نیتروژن با دقت شگفت انگیزی تعیین کرد.

1784 تا 1794
ANTOIN LAURENT DE LAVOISIER تجزیه و تحلیل احتراق را پایه گذاری کرد و در نتیجه پیش نیازهای تحلیل اولیه کمی را ایجاد کرد. او همچنین قانون بقای جرم را در تمام فرآیندهای شیمیایی تایید کرد. او به همراه سایر شیمیدانان مجله “آنالز دی شیمی“. در سال 1794 لاووازیه در جریان ناآرامی های انقلاب فرانسه به دلیل کارش به عنوان مستأجر مالیاتی اعدام شد.

1785
طبیعت شناس فرانسوی چارلز آگوستین د کولومب (1736-1806) قانونی را به نام او در مورد نیروهایی که بین بارهای الکتریکی اعمال می کنند، یافت.

1789 تا 1803
MH KLAPROTH عناصر جدید زیرکون، اورانیوم، تیتانیوم و تلوریم را کشف کرد. تا سال 1800، در مجموع 30 عنصر شناخته شده بود که بیش از دو سوم آنها تنها در سال های پایانی قرن هجدهم کشف شدند.

1791
پزشک لوئیجی گالوانی (1737-1798) “رساله نیروهای الکتریسیته در حرکت عضلانی” خود را منتشر کرد. آزمایشات پای قورباغه ای او اساس منابع ولتاژ الکتروشیمیایی بود.

1798
دانشمند آلمانی FRANZ CARL ACHARD (1753-1821) تولید صنعتی قند چغندر را در آلمان آغاز کرد و در نتیجه جایگزینی قند نیشکر وارداتی در اروپای مرکزی را اعلام کرد.

1800
فیزیکدان ایتالیایی الساندرو ولتا (1745-1826) شمع ولتایی را به نام او توصیف کرد، اولین منبع الکتریکی قابل استفاده. این امر تحقیقات تجربی و اندازه‌گیری جریان‌های الکتریکی ثابت را ممکن کرد، که در آن جان ولفگانگ ریتر (1776-1810) الکترولیز آب کشف شده.

در فرانسه، کمیسیونی به ریاست ریاضیدان پیر سیمون لاپلاس (1749-1827) تعریف واحد طول را انجام داد.متر“رسما یکی. متر به عنوان 40 میلیونمین قسمت طول جغرافیایی زمین که از پاریس می گذرد تعریف می شود.