پروپان-1،2،3-تریول
گلیسرول (گلیسرین) یکی از رایج ترین نام های بی اهمیت در شیمی آلی است و مخفف ماده است پروپان-1،2،3-تریول. این ساده ترین و مهم ترین الکل تری هیدریک است. فرمول جمع است

سی 3 اچ 5 ( O اچ ) 3. جرم مولی 92.1 گرم بر مول است.

پروپان-1،2،3-تریول، مایعی با طعم شیرین، بی بو، رطوبت گیر (جذب آب)، شفاف، بی رنگ و کند است. چگالی آن 1.26 است

جی / ج متر 3(25 درجه سانتیگراد). بنابراین چگالی بیشتر از چگالی آب است. این ماده در دمای 17.9 درجه سانتیگراد ذوب می شود و در دمای 290 درجه سانتیگراد به گاز تبدیل می شود.
جامد بلورهای لوزی شکل و شفاف را تشکیل می دهد. پروپان-1،2،3-تریول را می توان به هر نسبت با آب و الکل مخلوط کرد، در اتر کمی حل می شود و در بنزین، کلروفرم و بنزن نامحلول است. تماس با مایع می تواند باعث تحریک پوست و چشم شود. مقدار بلعیده شده تا 50 میلی لیتر برای بزرگسالان بی ضرر است، مقادیر بیشتر باعث سردرد می شود. حالت های مسمومیت، اسهال خونی و درد کلیه مقدار MAK 10 است

متر جی / متر 3.

گلیسرول در طبیعت بسیار رایج است، بنابراین با اسیدهای چرب مربوطه در چربی های گیاهی و حیوانی و روغن های چرب استری می شود. این می تواند یک محصول میانی در طی تخمیر الکلی باشد.

از آنجایی که جزء مهمی از نیتروگلیسیرین (بهتر: گلیسریل تری نیترات)، تقریباً منحصراً برای تولید مواد منفجره استفاده می شد. پس از اینکه مواد منفجره دیگر در چند دهه اخیر بیش از پیش جایگزین نیتروگلیسیرین شده اند، امروزه تنها 4 درصد از گلیسرول تولید شده برای تولید مواد منفجره استفاده می شود. در سال‌های اخیر، این ماده عمدتاً در تولید پلاستیک (به عنوان مثال رزین‌های آلکیدی) و تولید فوم استفاده می‌شود. همچنین طیف وسیعی از کاربردها در تولید وجود دارد لوازم آرایشی (به عنوان مثال خمیر دندان، کرم) و در صنایع غذایی (به عنوان مثال تولید نوشیدنی) به عنوان مرطوب کننده، ضد یخ و عوامل ضد مه. مقادیر کمتری از گلیسیرین به عنوان یک افزودنی خنک کننده، جزء رنگی، در داروسازی و به عنوان یک نرم کننده استفاده می شود. لاستیک (به عنوان مثال برای تولید تایر) مورد نیاز است. همچنین به عنوان حلال برای بسیاری از مواد آلی و معدنی (مانند بوراکس (تتربورات سدیم) عمل می کند.

ن آ 2 ب 4 O 7)، خاکستر سودا (کربنات سدیم)، سولفات مس).

2،2-دی متیل پروپان-1،3-دیول:
الکل پلی هیدریک 2،2-دی متیل پروپان-1،3-دیول نیز در صنایع شیمیایی از اهمیت خاصی برخوردار است. از نام و فرمول ساختاری آن می توان دریافت که یک الکل دو هیدریک و شاخه ای است.

نام رایج نسبتا ناشناخته این الکل نئوپنتیل گلیکول است. این کریستال های بی رنگ و تحریک کننده پوست را تشکیل می دهد که در آب، اتر و الکل محلول هستند.
روان کننده ها، رزین های آلکیدی، نرم کننده ها، پلی استرها و الیاف مصنوعی از آن ساخته می شود.

بوتاندیول ها
از بوتاندیول چهار ایزومر وجود دارد (بوتان-1،2-دیول، بوتان-1،3-دیول، بوتان-1،4-دیول و بوتان-2،3-دیول. بنابراین بوتان دیول اصطلاح جمعی برای 4 دیالکل (گلیکول) است. بوتان با فرمول مولکولی

سی 4 اچ 8 ( O اچ ) 2. جرم مولی ایزومرها 90.1 گرم بر مول است.

همه بوتاندیول ها به راحتی در آب، مایعات بی رنگ و کمی رطوبت گیر که طعم شیرین دارند حل می شوند.
آنها به عنوان حلال و مواد اولیه برای ساخت پلی استرها، رزین ها، تتراهیدروفوران و نرم کننده ها عمل می کنند.

هگزان-1،2،6-تریول
مانند پروپان-1،2،3-تریول، هگزان-1،2،6-تریول یک الکل تری هیدریک است.

هگزانتریول یک مایع بسیار چسبناک، بی رنگ تا کمی زرد، با طعمی سوزان است که با آب، کتون ها و الکل قابل اختلاط است. این مایع و بخارات آن برای سیستم تنفسی، پوست و چشم ها تحریک کننده است.
الکل در ساخت رزین، پلی استر، رنگ و جوهر، پلاستیک، نرم کننده و به عنوان حلال استفاده می شود.

مانیتول
که مانیتول (مانیتول) یک الکل شش ظرفیتی است که از هگزان به دست می آید. این به اصطلاح الکل قند است. می توان آن را با احیا از مونوساکارید مانوز تولید کرد.

مانیتول (نام شیمیایی سیستماتیک: هگزان-1،2،3،4،5،6-هگزول) کریستال های شیرین و بی رنگی را تشکیل می دهد. در بسیاری از گیاهان وجود دارد و به عنوان یک ماده ذخیره عمل می کند. به عنوان مثال، این ماده در شیره خشک شده خاکستر مانا وجود دارد. مانیتول به عنوان جایگزین قند به ویژه در غذاهای رژیمی استفاده می شود (E 421).