بازیافت ماشین های قدیمی

پس از 10 تا 15 سال، خودروهای ما آماده انباشته قراضه و آماده به کار هستند بازیافت بر. امروزه، هنوز هم عمدتاً در مورد بازیافت فلزات است، زیرا مقادیر بسیار کمتری پلاستیک در خودروهای دهه 1980 نصب شده بود. در آن زمان بر خلاف امروز، طراحی نیز به این امر اختصاص داشت بازیافت حتی توجه کمتر پس از خارج کردن تمام مایعات (بنزین، روغن، ترمز و مایعات خنک کننده)، قطعات قابل استفاده جدا شده و خودرو خرد می شود. فلزات تقریباً به طور کامل بازیافت می‌شوند، بقیه به کسر نور خردکننده (SLF) وارد می‌شوند که علاوه بر الاستومرهای لاستیک‌ها و چسب‌ها، شیشه، گرد و غبار رنگ، زنگ‌زدگی، منسوجات و چرم، الیاف چوب و مقوا نیز وجود دارد. تقریباً 30 تا 35 درصد دیگر حاوی پلاستیک است. بسیاری از این مواد هنوز به محل دفن زباله یا زباله سوزها ختم می شوند زیرا به عنوان مواد تک رقمی در دسترس نیستند. با این حال، این در آینده تغییر خواهد کرد: صنعت متعهد شده است که نسبت زباله هایی را که به محل دفن زباله می رود از میانگین فعلی 25 درصد، به 15 درصد در سال 2006 و به 5 درصد از سال 2015 کاهش دهد. از یک سو، این کار با طراحی به گونه ای انجام می شود که تک تک قطعات به راحتی قابل بازیافت باشند، از سوی دیگر، ماشین هایی نیز برای جداسازی پلاستیک های مورد استفاده در خودروها ساخته می شوند که به دلیل چگالی مشابه، جداسازی آنها دشوار است. در اصل، پلاستیک های بازیافتی را می توان به عنوان مواد خام، مواد یا انرژی بازیافت کرد، به طوری که بهترین فرآیندهای شناخته شده در حال حاضر برای بازیافت مواد خام و استفاده از انرژی از نقطه نظر اکولوژیکی تقریباً معادل هستند.