پروتئین ها
پروتئین ها پروتئین های ساده ای هستند. ماکرومولکولهای آنها متشکل از بسیاری از باقیماندههای اسید آمینه، اغلب بیش از 100 است. اینها در ساختار فضایی خاصی قرار گرفتهاند.
پروتئین ها
پروتئینهایی که ساختار پیچیدهتری دارند، علاوه بر بخش پروتئینی، حاوی یک بخش غیر پروتئینی نیز هستند. چنین اتصالاتی نامیده می شود پروتئین ها. یکی متمایز می کند:
- پروتئین های فلزی (حاوی یون های فلزی)
- فسفوپروتئین ها (حاوی اسید فسفریک)
- نوکلئوپروتئین ها (حاوی اسید نوکلئیک)،
- کروموپروتئین ها (حاوی یک جزء رنگی)
- گلیکوپروتئین ها (حاوی یک قسمت قند) و
- لیپوپروتئین ها (حاوی بخش چربی)
ترسیم یک خط تقسیم واضح بین پروتئین ها و پروتئین ها دشوار است، زیرا پروتئین های خاصی فلزات را جذب می کنند یا آنها را در ساختار خود می گنجانند.
از طرف دیگر پروتئین ها می توانند یک جزء فلزی در ساختار خود داشته باشند.
نمونه هایی از پروتئین ها
پروتئین ها شامل مواد شناخته شده ای مانند این هستند کازئین (به عنوان پروتئین شیر در شیر و فرآورده های شیر) نوکلئوپروتئین ها (در تقسیم سلولی و وراثت نقش دارد) کلروفیل (رنگدانه گیاهی که فتوسنتز را امکان پذیر می کند)، میوگلوبین (رنگدانه قرمز ماهیچه ها که نقش مهمی در اکسیژن رسانی به عضلات دارد) و آخرین اما نه کم اهمیت هموگلوبین.
بسیاری از آنزیم ها به پروتئین ها تعلق دارند. اگر قسمت های غیر پروتئینی آنها خیلی محکم به قسمت پروتئینی متصل باشد، به آنها می گویند گروه پروتز.
هموگلوبین – نمونه ای از پروتئین
که هموگلوبین (Hb) رنگدانه قرمز خون در گلبول های قرمز، گلبول های قرمز است. این اتصال برای انتقال اکسیژن و بخشی از دی اکسید کربن موجود در گلبول های قرمز خون استفاده می شود.
هموگلوبین اغلب به عنوان نمونه ای از پروتئینی ذکر می شود که ساختار چهارتایی دارد زیرا از زیر واحدهای متعدد تشکیل شده است.
با این حال، به طور دقیق، یک پروتئین است. این مجموعه ای از پروتئین کروی (گلوبین) و گروه های هم، ترکیبات پیچیده است. بر این اساس، هموگلوبین نیز یک ترکیب پیچیده است.
هر یک از این گروه های هِم مصنوعی دارای یک یون آهن دو ظرفیتی در مرکز هستند که می تواند اکسیژن را متصل کند.
گلوبین مجموعه ای از چهار زنجیره پپتیدی است که ساختار دارند. اینها زیر واحدهای هموگلوبین را تشکیل می دهند. هر یک از این زیر واحدها دارای یک گروه هم هستند. هر دو از چهار زیر واحد یکسان هستند.
زنجیره های پپتیدی به یکدیگر متصل می شوند، به عنوان مثال با پیوندهای هیدروژنی.
هموگلوبین یکی از پروتئین هایی است که ساختار فضایی آن به طور کامل توسط آنالیز ساختاری اشعه ایکس مشخص شده است.