را لیگاندها (تصویر 4) قسمت بعدی نام را تشکیل می دهد. در مورد آنیون ها، آنها پسوند -o را دریافت می کنند (مانند کلرو، هیدروکسو). نام لیگاندهای خنثی (مانند اتیلن دیامین) تغییر نمی کند. برخی لیگاندهای رایج نام های خاص خود را دارند (به عنوان مثال آکوا، آمین).

اگر یک ذره پیچیده حاوی چندین لیگاند مختلف باشد، آنها به ترتیب حروف الفبا فهرست می شوند. کلمات شمارش یونانی که تعداد لیگاندها را نشان می دهند در نظر گرفته نمی شوند، به عنوان مثال “تری کلرو” قبل از “دی هیدروکسو” قرار می گیرد.

لیگاندها توسط نام ذره مرکزی همراه با او عدد اکسیداسیون، که در داخل پرانتز به صورت عدد رومی است.
به عنوان مثال: نقره (I)، مس (II)، کبالت (III).

نام گذاری ذره مختلط، یعنی بخشی از فرمول که در پرانتز است، اکنون کامل شده است. برای نام کل ترکیب، آنیون‌هایی که نشان‌دهنده ضدیون‌ها هستند، هنوز وجود ندارند، آنها – همانطور که معمولاً در مورد ترکیبات یونی وجود دارد – در انتها اضافه شده‌اند. تعداد آنیون ها معمولاً داده نمی شود زیرا از مجموع بار ذره مرکزی و لیگاند حاصل می شود.

ترکیب پیچیده

[ Cu(NH 3 ) 4 ] بنابراین 4به نام زیر داده می شود: تعداد لیگاندها 4 است، یعنی تترا یونانی. لیگاند در مثال ما است

NH 3= آمین ذره مرکزی به شرح زیر است، مس، و عدد اکسیداسیون آن (II). در نهایت آنیون، سولفات، تحت عنوان.
بنابراین نام اتصال مثال ما این است:
سولفات مس تترا آمین (II).

نمونه های دیگری از ترکیبات پیچیده با ذرات کمپلکس کاتیونی عبارتند از:

[Ag(NH3)2]کلاسدی آمینوسیلور (I) کلرید[Cr(H2O)6]کلاس3   هگزا آکواکروم (III) کلرید[Cr(H2O)4Cl2]کلاسکلرید تترا آکوادی کلروکروم (III).

ترکیبات با ذرات کمپلکس آنیونی

نام گذاری ارتباطات با ذرات کمپلکس آنیونی به ترتیب کمی متفاوت انجام می شود: