مطالعات

لینوس کارل پاولینگ در 28 فوریه 1901 در پورتلند، اورگان متولد شد. پاولینگ از خانواده ای مهاجر آلمانی بود، پدرش داروساز بود.

در سال 1917 پاولینگ مطالعات خود را در ریاضیات، فیزیک و شیمی آغاز کرد. کالج ایالتی اورگان در پورتلند، جایی که او در رشته مهندسی شیمی نیز آموزش دید. در آن زمان هنوز موضوع بسیار جوانی بود. پس از فارغ التحصیلی در سال 1922 به تدریس پرداخت موسسه فناوری کالیفرنیا و سه سال بعد دکترای خود را در اینجا دریافت کرد.

در طی یک سفر مطالعاتی در 1926/27، او با آزمایشگاه های فیزیکدانان نخبه آن زمان، از جمله آرنولد سامرفلد، اروین شرودینگر و نیلز بور آشنا شد. در سال 1927 به کالیفرنیا بازگشت و به کالیفرنیا بازگشت موسسه فناوری کالیفرنیا، جایی که تا زمان مرگش به عنوان استاد شیمی و فناوری شیمی مشغول به کار بود. علاوه بر این، از 1936 تا 1956، PAULING مدیر این بود آزمایشگاه گیتس و گرلین، که متعلق به موسسه فنی بود.

ساختارهای کریستالی و ماهیت پیوندهای شیمیایی

از سال 1922 PAULING توجه خود را به تعیین تجربی از ساختارهای کریستالی و همچنین کار نظری در مورد طبیعت پیوندهای شیمیایی. در این مدت او همچنین ساختار مولکول های گاز را با استفاده از انحراف الکترون مورد مطالعه قرار داد. او به خواص مغناطیسی مواد، سیستم های سرولوژیکی و ساختار آنتی بادی ها و پروتئین ها پرداخت. آخرین اما نه کم اهمیت، او به دنبال اساس مولکولی بیهوشی بود.

در سال 1951 بر اساس دانشی که از ساختار کریستالی اسیدهای آمینه داشت، به دست آورد مدل فرضی ساختار پروتئین دور. مدل α-مارپیچ بعداً درست بود.

کار به خصوص مهم توسط PAULING

پاولینگ برخی از آثار او را اهمیت ویژه ای می دانست. این شامل کار نظری خود را در استفاده از مکانیک کوانتومی روی ساختار مولکول ها و همچنین کار بر روی پیوندهای شیمیایی. او نظریه ظرفیت را به فلزات و ترکیبات بین فلزی گسترش داد. علاوه بر این، PAULING سعی کرد نظریه ای در مورد ساختار هسته اتم و هسته اتم ایجاد کند همجوشی هستهای.

در سال 1954 LINUS PAULING دریافت کرد جایزه نوبل در شیمی. او این جایزه را به خاطر دستاوردهای برجسته اش در بررسی ساختار زیست مولکول ها دریافت کرد. برای انجام این کار، او تئوری های قبلی خود را به مولکول های پیچیده ای که در بافت زنده پیدا کرده بود، منتقل کرد.

از سال 1936 او خود را وقف بررسی رنگدانه خون کرد هموگلوبین. در سال 1940 او یک شکل تغییر یافته از هموگلوبین را در گلبول های قرمز خون بیماران مبتلا به کم خونی داسی شکل کشف کرد. شش سال بعد، او اولین دانشمندی بود که موفق شد پایه بیولوژیکی مولکولی را برای کم خونی داسی شکل برای توصیف. او آن را به‌عنوان گونه‌ای از ساختار هموگلوبین تشخیص داد که باعث می‌شود گلبول‌های قرمز شکل هلالی به خود بگیرند. تغییرات در سلول های خونی منجر به کمبود اکسیژن می شود. با این کشف، PAULING تحقیقات در مورد بیماری ها را در سطح مولکولی تحریک کرد. از سال 1973 نیز در مؤسسه خود روی این شاخه از علم کار کرد.

سایر زمینه های تحقیقاتی مهم

بین سال های 1940 و 1960، پاولینگ نظریه ساختار مارپیچ مولکول های پروتئین را در نتیجه تحقیقات خود با اشعه ایکس توسعه داد. او با انجام این کار، مبنای فکری را برای روشن ساختن ساختار ایجاد کرد DNS (دئوکسی ریبونوکلئیک اسید).

همانطور که قبلا ذکر شد، او به شدت خود را وقف مطالعه پیوندهای شیمیایی کرد. برای این منظور، او یک طبقه بندی تهیه کرد که با آن سه طبقه بندی را تقسیم کرد انواع اتصال، ترکیب یونی، ترکیب کووالانسی و فلزی، تفاوت. نظرات پاولینگ در مورد پیوندهای شیمیایی امروزه نیز معتبر است و در سال 1939 در کتاب “ماهیت پیوندهای شیمیایی” و در سال 1967 در “پیوندهای شیمیایی” خلاصه شد.

قدردانی و تعهد سیاسی

PAULING کرسی استادی در سراسر جهان داشت و دکترای افتخاری را از دانشگاه های متعدد دریافت کرد.

او به ویژه به غیرقانونی کردن سلاح های کشتار جمعی متعهد بود. برای این تعهد مهم، بمب‌های اتمی بود که توسط ایالات متحده آمریکا در هیروشیما و ناکازاکی در 6 و 9 اوت 1945 پرتاب شد که بلافاصله پس از انداختن آنها جان 250000 نفر را گرفت. او به عضویت جنبش صلح درآمد و از 11000 دانشمند از همه کشورها امضا جمع آوری کرد و خواستار آن شدند که توافقنامه بین المللی فوراً به دست آید و بر اساس آن همه آزمایش های هسته ای فوراً متوقف شوند. این طومار به دبیرکل وقت سازمان ملل متحد، داگ هامرسکیولد ارائه شد. یک سال بعد، PAULING این خبر تکان دهنده را اعلام کرد که مقادیر واقعی مواد رادیواکتیو وجود دارد سقوط کردن پس از آزمایش بمب اتمی پنج برابر بیشتر از مقادیری است که تا آن زمان به طور رسمی اعلام شده است. وی در عین حال به خطر ابتلا به ناهنجاری های جسمی و انواع سرطان اشاره کرد. تلاش های او موفقیت آمیز بود، همانطور که در توافقنامه آزمایش هسته ای 1962 نشان داده شد. برای تلاش های خود، PAULING جایزه 1963 را دریافت کرد جایزه صلح نوبل.

تحقیقات PAULING در زمینه پزشکی

PAULING همچنین به شایستگی های بزرگی در زمینه پزشکی دست یافت. در سال 1968 اصطلاح پزشکی ارتومولکولی را معرفی کرد. او فرض کرد که تعداد معینی از مولکول‌ها برای عملکرد صحیح بدن انسان ضروری است. همانطور که خود او می گوید: “طب اورتومولکولار حفظ سلامتی و درمان بیماری با تغییر موادی در بدن انسان است که به طور معمول در بدن وجود دارد و برای سلامتی لازم است.” از نظر او هیچ انسانی زندگی نمی کند. در چنین محیطی عالی که می تواند تمام 45 ماده مغذی را به مقدار و نسبت مناسب جذب کند. او دلیل این امر را در شیوه زندگی مدرن می دانست که مشخصه آن سطوح بالاتر آلودگی، استرس و رژیم غذایی نامتعادل با غذاهای تولید شده صنعتی است.

PAULING به همراه همکار خود Matthias RATH برای درمان بیماری‌های عروق کرونر قلب، بیماری‌های عروق کرونر به موفقیت بزرگی دست یافت. آنها دریافتند که کلسترول معمولی (LDL) مسئول بیماری عروق کرونر قلب نیست. در عوض، کلسیم و سایر اجزاء مسئول این بیماری های قلبی عروقی هستند که در رسوبات آترواسکلروتیک (رسوبات روی دیواره رگ های خونی) یافت می شوند. PAULING مقصر واقعی این نوع بیماری قلبی را شناسایی کرد، یعنی نوعی لیپوپروتئین (a) که مربوط به کلسترول معمولی است.

لینوس کارل پاولینگ پایان زندگی پر حادثه خود را در مزرعه خود در کالیفرنیا گذراند. وی در 93 سالگی در 28 مرداد 1373 درگذشت.