به عنوان یک فیزیکدان در موسسه شیمی قیصر ویلهلم

در سال 1912 او توانست تحت شرایط بسیار مطلوب تری به کار خود در مؤسسه شیمی تازه ساخته Kaiser Wilhelm در برلین-داهلم ادامه دهد، جایی که در ابتدا به عنوان دستیار بدون مزد PLANCK کار می کرد.
اما پس از آن جنگ جهانی اول کار مشترک را قطع کرد. پس از شرکت در یک دوره اشعه ایکس و آناتومی، LISE MEITNER به عنوان پرستار اشعه ایکس در یک بیمارستان نظامی برای ارتش اتریش در طول جنگ جهانی اول کار کرد.
او در سال 1918 مدیریت یک بخش مستقل فیزیک را در مؤسسه شیمی قیصر ویلهلم در برلین به عهده گرفت و در سال 1919 عنوان پروفسور را دریافت کرد. در سال 1922 او با پایان نامه ای در مورد “اهمیت رادیواکتیویته برای فرآیندهای کیهانی” آماده شد و از این زمان به بعد در دانشگاه برلین نیز سخنرانی کرد. در سال 1933 مجوز تدریس او به دلیل “دلایل نژادپرستانه” به دلیل ریشه یهودی او لغو شد. اگرچه شورش‌های نژادپرستانه قوی‌تر و قوی‌تر می‌شدند، اما او به دلیل تابعیت اتریشی‌اش همچنان توانست به صورت علمی کار کند. تنها پس از اشغال اتریش توسط آلمان، او در معرض تهدید مستقیم قرار گرفت و در 17 ژوئیه 1938 جایی که بیش از 30 سال در آن کار کرده بود را ترک کرد. او ابتدا به هلند و با حمایت HAHN و سایر دوستانش به سوئد رفت. در آنجا او محل کار جدیدی در موسسه نوبل استکهلم برای فیزیک آکادمی سوئد پیدا کرد.

لیز مایتنر و شکافت هسته ای

در سال 1938 MEITNER، هان و همکارش F. STRASSMANN (1902-1980) شروع به تابش اورانیوم با نوترون با هدف عناصر سنگین تر، به اصطلاح، کردند. عناصر فرااورانی خلق كردن. پس از مهاجرت LISE MEITNER، HAHN و STRASSMANN آزمایشات را به تنهایی ادامه دادند. در کمال تعجب آنها باریم، عنصری با عدد اتمی بسیار پایین‌تر را در محصول نهایی کشف کردند. در ژانویه 1939، HAHN و STRASSMANN نتیجه را که نتوانستند توضیح دهند، در مجله “Naturwissenschaften” منتشر کردند.

لیز مایتنر و برادرزاده اش رابرت فریش توانستند از طریق ملاحظات نظری ثابت کنند که شکافت اورانیوم اتفاق افتاده است و انرژی در طی این فرآیند آزاد می شود. این اصطلاح را هم معرفی کردند “ همجوشی هستهای “ به فیزیک زمانی که فردریک ژولیوت-کوری فرانسوی (1900-1958) مدت کوتاهی پس از آن ثابت کرد که نوترون ها دوباره در این فرآیند آزاد می شوند، راهی برای تولید انرژی هسته ای نقشه برداری شده است.

LISE MEITNER به طور مستقیم در کشف بسیار مهم شکافت هسته ای دخالت نداشت. با این حال، از آنجایی که تحقیقات او به همراه HAHN در نهایت به این کشف منتهی شد و او همچنین اولین کسی بود که یک تفسیر نظری ارائه کرد، اغلب از او به همراه HAHN و STRASSMANN به عنوان کاشف شکافت هسته ای یاد می شود.

سالهای آخر زندگی

پس از جنگ جهانی دوم، لیز مایتنر برای مدت کوتاهی به برلین بازگشت. نگرش تعدادی از همکاران نسبت به ناسیونال سوسیالیسم و ​​تحقیر در نظر نگرفتن جایزه نوبل (OTTO HAHN آن را تنها به دلیل کشف شکافت هسته ای دریافت کرد) آنها را بر آن داشت که به سوئد بازگردند. در سال 1946 او همچنین شهروند سوئد شد. در سال‌های بعد در موسسات علمی مختلف در استکهلم کار کرد و در فیزیک سخنرانی کرد. در سال 1960 او به کمبریج (انگلیس) نقل مکان کرد تا با برادرزاده اش رابرت فریش زندگی کند. او در 27 اکتبر 1968 در آنجا درگذشت.