صابون سازی
پختن چربی ها با خاکستر چوب دسته ای از ترکیبات فعال سطحی – صابون ها – را برای چهار هزار سال تولید کرده است. خاکستر چوب، از جمله، حاوی پتاس نمک است که در محلول آبی واکنش قلیایی می دهد. این صابون سازی چربی ها امروز با z. B. با هیدروکسید سدیم یا هیدروکسید پتاسیم انجام می شود، نمک های سدیم یا پتاسیم اسیدهای مونو کربوکسیلیک زنجیره مستقیم با طول زنجیره متوسط و بالاتر، به اصطلاح اسیدهای چرب را تشکیل می دهد. در یک محلول آبی، آنیون های اسید چرب با بار منفی (آنیون های صابون) آزاد هستند، به طوری که صابون به عنوان سورفکتانت آنیونی شناخته می شود.
خواص صابون ها
صابون سورفکتانت کلاسیک برای تمیز کردن پوست انسان چندان مناسب نیست. صابون‌ها به عنوان نمک پایه‌های قوی، واکنش قلیایی با اسیدهای ضعیف دارند و در نتیجه برای پوست تحریک‌کننده هستند.
نمک های سدیم اسیدهای چرب، به عنوان مثال. ب. استئارات سدیم – نمک اسید استئاریک است، اما هنوز هم به عنوان صابون کشک سخت برای شستن دست ها استفاده می شود.
نمک های پتاسیم اسیدهای چرب از نظر قوام و قوام نرم تر هستند صابون های نرم تماس گرفت. امروزه از آنها برای تمیز کردن کف یا صابون اصلاح استفاده می شود.
به عنوان سورفکتانت، صابون ها اصولاً به عنوان شوینده مناسب هستند، اما امروزه به ندرت برای این منظور استفاده می شوند.
شوینده های مدرن توسعه بیشتر صابون های ساده هستند. قدرت شستشوی آنها نه تنها بر اساس اثر کششی ترکیبات فعال سطحی موجود است، بلکه بر اساس مواد دیگری مانند سیستم های سفید کننده، آنزیم ها، براق کننده های نوری و نرم کننده های پارچه است. شوینده های مدرن دیگر مواد پاک کننده خالص نیستند، بلکه “نرم کننده های پارچه” پیچیده هستند.
تاریخی
اولین شوینده سنگین در آغاز قرن بیستم تولید شد، اما مدت ها قبل از آن مردم از صابون برای شستن بدن و لباس های خود استفاده می کردند.
قبلاً روی لوح های گلی سومریان از سال 2500 ق.م. دستورالعمل ها و دستور العمل هایی برای تولید محلول های صابون از چربی و خاکستر پیدا خواهید کرد.
مصری ها موادی را می دانستند که برای تمیز کردن لباس ها استفاده می کردند. آنها چربی ها را با سودا (کربنات سدیم) گرم کردند و صابون دریافت کردند.
آلمانی ها، گول ها، یونانی ها و رومی ها عمدتاً از صابون برای شستن لباس ها استفاده می کردند. با این حال، در روم باستان، صابون نیز به عنوان یک ماده آرایشی مخلوط با گیاهان و عرقیات استفاده می شد.
صنعت صابون سازی در قرون وسطی رونق گرفت.
چربی حیوانی، به عنوان مثال ب- پیه گاو که با پتاس یا سودا در دمای بالا با قاشق های چوبی بزرگ هم زده می شود.
حتی پس از آن، عطرهای به دست آمده از طبیعت به صابون خام حاصل اضافه شد. به این ترتیب یک صابون معطر به دست آمد.
در قرن نوزدهم، صابون تولید شده در کارگاه ها دیگر برای نیازهای مردم کافی نبود. تولید صنعتی صابون آغاز شد. یک قرن بعد، صابون برای تمیز کردن لباس‌ها با پودر صابون جایگزین شد.
تولید مصنوعی مواد شوینده در مقادیر زیاد آغاز شد. خاصیت شوینده و دیگر خواص مواد شوینده همواره بهبود یافته و در حال بهبود است.
صابون ها – گروهی از مواد
جدا شدن استرها با آب تحت تأثیر مواد اساسی را صابونی شدن می گویند.
هنگامی که چربی ها و روغن های گیاهی یا حیوانی صابونی می شوند، الکل گلیسرول و نمک های اسیدهای چرب مربوطه به دست می آیند. از آنجایی که بیشتر چربی های طبیعی حاوی اسیدهای چرب متفاوتی هستند، مخلوطی از صابون های مختلف پس از صابون سازی ایجاد می شود.
صابون ها یک ماده تعریف شده نیستند، بلکه یک گروه کامل از مواد هستند. صابون‌ها اغلب به صورت مخلوطی از نمک‌های پتاسیم مرتبط یا نمک‌های سدیم اسیدهای چرب همولوگ متوسط و زنجیره بالاتر وجود دارند.