خواص عنصر

ثابت های مادی و فراوانی وقوع در طبیعت

ایزوتوپ های عنصر

رنیم طبیعی مخلوطی از یک ایزوتوپ پایدار و یک ایزوتوپ رادیواکتیو با عمر طولانی است. علاوه بر این، 31 ایزوتوپ رادیواکتیو و مصنوعی شناخته شده است.

خواص بیشتر

رنیوم یک فلز سنگین سبک، خاکستری نقره ای و بسیار سخت است. فقط زمانی می توان آن را رول کرد که داغ قرمز باشد و تراکم بسیار بالایی داشته باشد. یکی از بالاترین نقطه ذوب و جوش را دارد. در ترکیبات خود، تقریباً تمام حالت های اکسیداسیون از -II تا VII را تشکیل می دهد و حالت های پایین تر نسبتاً ناپایدار هستند. موارد بالاتر به طور قابل توجهی سازگارتر هستند. مهم ترین حالت های اکسیداسیون مراحل IV و VII است.رنیم یک فلز نجیب است و اغلب به عنوان فلز نجیب طبقه بندی می شود. در هوا پایدار است و تحت تأثیر آب و اسیدهای غیر اکسید کننده قرار نمی گیرد. با این حال، به راحتی در اسید نیتریک و اسید سولفوریک غلیظ حل می شود. در دمای بالاتر از 400 درجه سانتی گراد، در اکسیژن مولکولی می سوزد و اکسید رنیم (VII) را تشکیل می دهد. این اکسید به راحتی در آب حل می شود و اسید پرنیک بی رنگ را تشکیل می دهد. پودر رنیم مرطوب در دمای اتاق به اسید پرنیک تبدیل می شود. خنثی سازی اسید با هیدروکسیدها منجر به تشکیل پرهنات می شود. در دماهای بالا با هالوژن ها واکنش می دهد: با فلوئور ReF6 و با کلر ReCl5 تشکیل می دهد. ترکیبات رنیم بیشتر رنگی هستند.

کشف

زوج شیمیدان آلمانی IDA EVA NODDACK و WALTER KARL FRIEDRICH، با کمک O. BERG، رنیوم را در کانی‌های کلمبیت و تانتالیت با طیف‌سنجی اشعه ایکس شناسایی کردند. آنها نام عنصر جدید را به نام “رنیم” به نام رودخانه راین با نماد شیمیایی “Re” دادند. در سال 1926، زوج NODDACK برای اولین بار موفق به جداسازی 2 میلی گرم رنیم خالص شدند. در سال 1929، W. FEIT اولین فرآیند صنعتی را برای تولید رنیم از بقایای ذوب تخته سنگ مس مانسفلد توسعه داد.

وقوع/تولید

رنیوم یکی از کمیاب ترین عناصر است و از نظر فراوانی عنصر در رتبه 79 قرار دارد. رنیم هرگز به شکل اولیه وجود ندارد و هیچ کانی خالص رنیم نیز شناخته شده نیست. این عنصر در غلظت های کم در بسیاری از مواد معدنی یافت می شود، به عنوان مثال. ب. در کلمبیت، گادولینیت، آلویت و در برخی از سنگ معدن منگنز، پلاتین و اورانیوم و همچنین در تخته سنگ مس مانسفلد. بزرگترین ذخایر مواد معدنی غنی از رنیم در امتداد سواحل غربی آمریکا قرار دارد.
امروزه رنیم عمدتاً به عنوان محصول جانبی استخراج مولیبدن به دست می آید. هنگامی که درخشش مولیبدن برشته می شود، به عنوان اکسید رنیم (VII) وارد گرد و غبار دودکش می شود که از آن شسته شده و با هیدروژن به رنیم فلزی تبدیل می شود. راه دیگر تولید رنیوم از طریق اکسید هپتا است که به هالیدها یا کمپلکس های هالوژن تبدیل می شود. فلز از اینها با تجزیه حرارتی یا الکترولیتی استخراج می شود. رنیوم نیز اغلب با کاهش پرهنات پتاسیم با هیدروژن تولید می شود.

استفاده کنید

رنیوم به دلیل نقطه ذوب بالا و مقاومت ویژه بالا برای تولید ترموکوپل، کویل گرمایش و فیلامنت لامپ مناسب است. آینه های باکیفیت با مقاومت شیمیایی بالا و بازتاب پذیری بالا از رنیوم با خلوص بالا تولید می شوند. افزودن رنیم به پلاتین، مولیبدن، تنگستن و آلیاژهای دیگر خواص مکانیکی، مقاومت در برابر خوردگی و گرما را بهبود می بخشد.

اتصالات مهم

رنیوم اکسیدهای مختلف ReO2، Re2O5، ReO3 و Re2O7 را تشکیل می دهد. در میان هالیدها باید به ReF5، ReF6 و ReF7 و همچنین ReCl3، ReCl5 و ReCl6 اشاره کرد.

ساختمان

رنیم اتم های شش ضلعی نزدیک به هم را تشکیل می دهد.