زباله – مخلوط ارزشمندی از مواد؟

هیچ زباله ای در طبیعت وجود ندارد. “ضایعات” به طور کامل بازیافت می شوند. به عنوان مثال، برگ های ریخته شده به طور کامل شکسته می شوند و مواد حاصل دوباره در چرخه مواد ادغام می شوند. همچنین در مال ما زباله حاوی بسیاری از مواد قابل بازیافت است. برای انجام این کار، مخلوط باید جدا شود. که در تفکیک زباله گیاهان روش های زیادی برای جداسازی مواد استفاده می شود که بر اساس خواص مواد است. چند روش مهم معرفی خواهد شد. ابتدا زباله ها به طور تقریبی روی یک تسمه نقاله از قبل دسته بندی می شوند، گاهی اوقات با دست. مهمتر از همه، اشیاء حجیم و فویل ها و همچنین منسوجات حذف می شوند.
در یک کارخانه غربالگری زباله ها به زباله های درشت و پسماندهای ریز تفکیک می شوند.
با یک جداکننده مغناطیسی قطعات آهن (الکترومغناطیس) از مخلوط خارج شده و به عنوان قراضه به کارخانه های فولاد تحویل داده می شود.
در یک تونل باد قطعات ساخته شده از کاغذ، مقوا، پلاستیک سبک و منسوجات باقیمانده به دلیل چگالی کم و در نتیجه جرم کمتر، از بین می روند.
موادی مانند چوب، پلاستیک های سخت، فلزات، سرامیک ها و سنگ ها در مراحل مختلف مرطوب باز هم به دلیل چگالی متفاوت جدا می شوند.
اگرچه مواد ارزشمند از طریق تفکیک زباله در کارخانه‌های زباله بازیافت می‌شوند، اما دسته‌بندی زباله یک ماده پیچیده و پرهزینه است و برای فرآیندهای مختلف جداسازی به انرژی زیادی نیاز دارد. بنابراین، برخی از فرآیندهای جداسازی باید با جداسازی زباله در خانه صرفه جویی شود.

در برخی از کشورها، آب آشامیدنی از آب دریا تهیه می شود، زیرا منابع آب شیرین برای تامین کافی نیست. اصولاً می توان از فرآیندهای تبخیر، تبخیر و تقطیر برای این منظور استفاده کرد.
در تبخیر آب دریا در یک استخر کم عمق با سقف شیشه ای تحت تأثیر انرژی خورشیدی تبخیر می شود. آب تبخیر شده دوباره بر روی سقف شیشه ای متراکم می شود و در کانال ها جاری می شود. به این ترتیب روزانه 5 لیتر آب از 1 متر مربع حوضه آب بدست می آید.
به طور قابل توجهی آب آشامیدنی بیشتر می تواند از این طریق تبخیر از آب دریا به دست می آید. این فرآیند البته انرژی بر بیشتری دارد، زیرا گرما باید تامین شود. بنابراین عمدتاً در کشورهایی که دارای ذخایر نفتی هستند استفاده می شود. سوزاندن روغن انرژی لازم برای گرم کردن آب را فراهم می کند. کارخانه های بزرگ از چندین دیگ تشکیل شده اند. بخار تولید شده در دیگ اول به دیگ دوم وارد می شود. بخار متراکم می شود و در همان زمان آب دریا در دیگ دوم از قبل گرم می شود. علاوه بر این، شما با فشار منفی کار می کنید، به طوری که آب در دمای 60 تا 70 درجه سانتی گراد به جوش می آید.
در روش جدیدتر، الف فیلتراسیون آب نمک از طریق یک غشای پلاستیکی با منافذ ریز. این کار نمک را مهار می کند.

کلیه های مصنوعی – جداسازی ضروری مواد در پزشکی

کلیه ها اندام های دفعی مهمی هستند. در مویرگ های خونی سلول های کلیه، عمدتا اوره، آب و املاح از خون استخراج می شود. اگر کلیه‌های فرد نتوانند کار کنند، موادی که باید از طریق ادرار دفع شوند دیگر نمی‌توانند دفع شوند و این منجر به مسمومیت ادراری، بر هم خوردن تعادل اسید و باز در بدن و اختلال در تعادل هورمونی با اختلال در فشار خون می‌شود. . را “ کلیه مصنوعی “ می تواند زندگی را در نارسایی کلیه نجات دهد. با کمک آنها دیالیز (پاکسازی خون از مواد ادراری و کم آبی بدن) انجام می شود. فرآیند تصفیه خون بین 3 تا 5 ساعت طول می کشد و معمولاً باید سه بار در هفته به عنوان یک درمان طولانی مدت انجام شود. خون از یک سرخرگ به دستگاه دیالیز وارد می شود و در آنجا از سموم پاک می شود. سپس از طریق ورید به بدن بازگردانده می شود.
“کلیه مصنوعی” اساساً از یک سیستم لوله یا صفحه ساخته شده از یک غشای نیمه تراوا تشکیل شده است که در یک مایع شستشو قرار گرفته و به مواد و یون های دفع شده در ادرار و پمپ ها، مبدل های حرارتی و اتصال لازم نفوذ می کند. خطوط
غشاها باید از نظر سازگاری خون و توانایی آنها در جداسازی مواد عملکرد بهینه ای داشته باشند. یک غشای جدید ساخته شده از ترکیبی از پلی کربنات و پلی اتیلن اکسید تشکیل شده است. این کوپلیمر استحکام مکانیکی را با نفوذپذیری لازم ترکیب می کند. این فرآیند شکل خاصی از فیلتراسیون است.