به عنوان یک قاعده، نمی توان هر دو جزء را به شکل خالص در یک مرحله تقطیر به دست آورد، برای انجام این کار، فرآیند باید چندین بار تکرار شود و جزء با جوش کمتر در میعانات بیشتر و بیشتر غنی شود. برای این کار از ستون های تقطیر خاصی استفاده می شود که در آن بخار بالارونده بارها متراکم و دوباره بخار می شود، به این معنی که فرآیند تقطیر چندین بار تکرار می شود. این نوع تقطیر نامیده می شود اصلاح یا تقطیر کسری
در عمل، شخص از یک اصلاح یا ستون شکنش، که برجی است شامل طبقات ساختمانی خاص، به عنوان مثال. ب. به اصطلاح سینی های حباب دار (شکل 2).
یک گرادیان دما در ستون وجود دارد، یعنی سینی های پایینی گرم ترین هستند و به سمت بالا سردتر می شوند. بنابراین بخاری که به سمت بالا جریان می یابد سرد و متراکم می شود. بسته به نقطه جوش مواد موجود، این اتفاق در ارتفاعات مختلف در ستون رخ می دهد: اجزایی که کمترین نقطه جوش را دارند بیشتر متراکم می شوند. در عمل، یک مرحله تقطیر در هر سینی انجام می‌شود: یک لایه مایع در هر سینی در تماس با بخار رو به بالا و میعانات به سمت پایین تشکیل می‌شود که منجر به تجمع اجزای خاصی با نقاط جوش مشابه در فرد می‌شود. سینی ها با افزایش ارتفاع، بخار و میعانات به طور فزاینده ای با جزء با جوش کمتر غنی می شوند. بسته به تفاوت در نقاط جوش، ستون هایی با ارتفاع های مختلف برای جداسازی مورد نیاز است، در مورد تقطیر نفت خام، ارتفاع آنها تا 50 متر است.
در بالای ستون، بخار جزء خالص و با جوش کمتر حذف شده و متراکم می شود. به منظور بهبود اثر جداسازی در ستون، تمام میعانات به عنوان محصول حذف نمی شود، بلکه بخشی به عنوان اصطلاحاً رفلاکس (تصحیح تحت رفلاکس) به ستون برگردانده می شود.
میعاناتی که پایین می آید مجدداً توسط بخار داغ بالا رفته تبخیر می شود که در این فرآیند خنک می شود و تعادل دینامیکی بین بخار و میعانات برقرار می شود. گرادیان دما در ستون و در نتیجه گزینش پذیری را می توان تحت تأثیر مقدار رفلکس قرار داد.
یک مخلوط چند جزئی مانند نفت با نقطه جوش بسیار نزدیک را نمی توان به طور کامل به اجزای جداگانه آن توسط یکسوسازی جدا کرد. بنابراین به بخش های به اصطلاح جوشان تقسیم می شود، یعنی کسری هایی که در یک محدوده دمایی خاص می جوشند.