واپاشی رادیواکتیو

هسته های رادیواکتیو به طور خود به خود به هسته های جدید تبدیل می شوند و تشعشعات رادیواکتیو ساطع می کنند.
این شکل از تبدیل هسته ای خواهد شد به عنوان پوسیدگی خود به خود تعیین شده است. هسته های بعدی اغلب دوباره رادیواکتیو هستند، به طوری که کل سری های فروپاشی در طبیعت وجود دارند. تجزیه تا زمانی که یک هسته پایدار تشکیل شود ادامه می یابد.

بسته به نوع تابش ساطع شده در طول واپاشی خود به خودی هسته های اتم، بین سه نوع اصلی فروپاشی تمایز قائل می شود. در

آ   –   پوسیدگیتوسعه دهد

آ   –   ذره ، 2 4 هی .در

β   –   پوسیدگیاراده

β   –   ذره، یا الکترون

،   – 1       0 ه ،یا پوزیترون

،   1 0 ه ،به محیط زیست داده می شود.
هر دو واکنش های جذب الکترون تبدیل به ذرات نمی شوند، بلکه رادیواکتیو می شوند

g   –   اشعه هابیرون فرستاد.
فروپاشی خود به خود و رادیواکتیویته مرتبط با آن در محیط ما به این معنی است که ما دائماً در معرض تشعشعات رادیواکتیو ضعیف هستیم.

g   –   اشعه هاامواج الکترومغناطیسی با فرکانس بالا هستند که به عنوان فوتون های پرانرژی نیز شناخته می شوند. شما به عنوان

0 0 gنماد و حامل انرژی اضافی است که در هنگام تثبیت هسته ها خارج می شود.
تابش انرژی کافی برای شکستن پیوندهای شیمیایی یا یونیزه کردن مواد دارد و ذرات ناپایدار و بسیار واکنش پذیر را ایجاد می کند. رادیکال هایی تشکیل می شوند که به قدری واکنش پذیر هستند که به تعداد زیادی از مواد دیگر حمله می کنند و همچنین آنها را به رادیکال تبدیل می کنند.

سریال پوسیدگی

عنصری که در طی واپاشی رادیواکتیو تشکیل می‌شود، معمولاً رادیواکتیو است و خود به فروپاشی ادامه می‌دهد. چنین مجموعه ای از واکنش های هسته ای متوالی، همچنین از انواع مختلف، که در نتیجه یک هسته رادیواکتیو به یک ایزوتوپ پایدار تبدیل می شود، رادیواکتیو نامیده می شود. سریال پوسیدگی . بسیاری از رادیونوکلئیدهای طبیعی را می توان به یکی از چهار زنجیره واپاشی طبقه بندی کرد:

• سری رادیوم اورانیوم،
• سری توریم،
• سری اکتینیوم اورانیوم،
• سری نپتونیوم