را قانون دمای واکنش سرعت در حدود سال 1885 توسط JACOBUS HENRICUS ساخته شد ون تی هاف برپایی. او از سال 1852 تا 1911 زندگی کرد و اولین جایزه نوبل شیمی را در سال 1901 دریافت کرد.

این قانون رابطه بین سرعت واکنش و دما را توصیف می کند. بین آنها نمایی وجود دارد وابستگی: با افزایش درجه حرارت سرعت واکنش نیز به طور قابل توجهی افزایش می یابد.

این قانون در مورد بسیاری از واکنش های شیمیایی و فیزیولوژیکی صدق می کند.

قانون RGT

را قانون RGT بیان می کند که سرعت واکنش یک واکنش شیمیایی با افزایش دما 10 کلوین (کلوین) یا 10 درجه سانتیگراد (درجه سانتیگراد) دو برابر تا چهار برابر می شود.

با این حال، عامل تنها یک مقدار متوسط ​​است. برای برخی از واکنش ها، دما باید بین 20 تا 30 درجه سانتی گراد افزایش یابد تا سرعت آن دو برابر شود، برای واکنش های دیگر افزایش دما به میزان 5 درجه سانتی گراد کافی است. برای واکنش های دیگر، سرعت با افزایش دما کاهش می یابد. بنابراین استثنائات زیادی نیز وجود دارد. در بسیاری از فرآیندها، قانون RGT فقط در محدوده دمای متوسط ​​اعمال می شود.

نظریه برخورد

را تئوری برخورد انواع درگیری ها را توضیح می دهد.
بین برخورد بی اثر (الاستیک) و برخورد مؤثر (غیر الاستیک) تمایز قائل می شود، با برخورد بی اثر منجر به عدم واکنش می شود زیرا ذرات پس از برخورد دوباره جدا می شوند. برای برخورد موثر ذرات، شرایط خاصی باید رعایت شود.

ذرات باید موقعیت مکانی مطلوبی نسبت به یکدیگر داشته باشند، به این معنی که مراکز واکنش باید هنگام برخورد با یکدیگر برخورد کنند.

علاوه بر این، حداقل انرژی ذرات مورد نیاز است. در طول یک واکنش، باید از آن برای شل کردن و شکستن پیوندهای موجود در مواد اولیه و ایجاد پیوندهای شیمیایی جدید استفاده شود. این انرژی را انرژی فعال سازی می نامند. این توسط انرژی جنبشی ذرات در حال برخورد تولید می شود. بنابراین انرژی ذرات باید بیشتر از انرژی فعال سازی باشد.

در یک دمای معین، همه ذرات انرژی جنبشی یکسانی ندارند، اما توزیع انرژی را نشان می دهند. این بستگی به دما دارد. هر چه دما بیشتر باشد، نسبت ذرات با انرژی جنبشی بالاتر از حداقل انرژی بیشتر است. این منجر به برخورد موثرتر در دماهای بالاتر می شود.

سرعت واکنش را می توان تحت تأثیر عوامل دیگری قرار داد :

• غلظت مواد اولیه (تعداد ذرات در حجم)،
• فشار و
• وجود کاتالیزورها